شعری از فاضل نظری شاعر معاصر
کی به آتش می کشی تسبیح یا قدوس را
روح سرگردان این پروانه ی مأیوس را
کورسوهای چراغ عقل مردم منکرند
روشنایی های آن خورشید نامحسوس را
از صدای موج سرشارند و با ساحل دچار
گوش ماهی ها چه می فهمند اقیانوس را!
نسل در نسل زمین، گشتند تا پیدا کنند
سایه پرهای رنگارنگ آن طاووس را
تلخ و شیرین جهان چیزی به جز یک خواب نیست
مرگ پایان می دهد یک روز این کابوس را
فاضل نظری
خبرهای مرتبط
انتشار یافته: ۴
در انتظار بررسی: ۰
نظرات شما
بعضی شعراش غوغاست